Od małego "wciska" się młodym umysłom mitologię Grecką jako tę najwłaściwszą i najciekawszą. Jako, że się z tym zupełnie nie zgadzam chciałbym zaprezentować trochę inną mitologię - Mitologię Skandynawów. Jest ona podobna do mitologii Germańskiej i tak jak mitologie Grecka i Rzymska przenikają się wzajemnie. Mitologia skandynawska jest mało popularna. Jedynym akcentem tego tematu jest Thorgal - komiks, który zahacza o mitologię Skandynawów właśnie.

Storzenie świata

W zaczątkach świata za czasów Ymira
Ni piasku, ni morza, ni chłodnych bałwanów,
Nie było ziemi i nie było niebios,
Ni traw nie było - lecz czeluść otchłani.

Otchłań, o której mowa, to Ginnungagap (można sobie język połamać) i składała się z lodu. Na północ od niej leżał Niflheim, gdzie panowały ciemności, zamiecie, burze lodowe. Na południu był Muspellheim pełen ognia i żaru. Ciepły wiatr z południa topił lodowiec. Z topionego lodowca powstawała jakaś postać. W ten sposób powstał olbrzym - Ymir ojciec lodowych gigantów - Thurusów. Z lodowca powstała też krowa Aundumla. Ymir ssał mleko krowy. Krowa by się posilić lizała lud z którego wylizała kolejną postać boga - Buri. Buri miał syna imieniem Bur a on syna Odina, Wilego i We. Ci ostatni w przypływie gniewu zabili Ymira i rzucili w otchłań. W ten sposób powstała ziemia. Z kości uczynili góry z krwi - morze z czaszki - niebo z mózgu - chmury. Słońce, księżyc i gwiazdy stworzyli z iskier z Muspellheimu. Stworzyli dzień i noc by można było odmierzać czas. Z kostek stworzono parę karłów. Karły zamieszkały w ziemi. Były mądre i inteligentne. Osiągnęli mistrzostwo w obróbce minerałów i kosztownych kamieni.
Gigantom wyznaczyli bogowie siedzibę na wybrzeżu morza, otaczającego ziemię. Pośrodku bogowie wyznaczyli miejsce zwane Midgradem. Tam umieścili ludzi zrodzonych z drzew Aska i Emblę. Następnie zbudowali dla siebie siedzibę. Otoczyli je murem i nazwali Asgard (kraj Asów) Połączony był z ziemią mostem zwanym Bilrost (tęczowy most który można było spotkać w Thorgalu). Pośrodku ich kraju rósł Olbrzymi jesion - Yggdrasil, którego korzenie sięgały pod całym światem a konary rozciągały nad całym światem. Pod jednym z korzeni który sięgał do jaskiń karłów tryskało źródło mędrca Giganta Mimira którego woda dawało mądrość. Koło korzeni w Asgardzie biło inne źródło - przeznaczenia - Krynica Urd. Mieszkały tu trzy boginie: Urd, Werdandi i Skud. Pod jesionem zbierali się bogowie na narady.
Bogowie zamieszkujący Asgard nazywali siebie Asami. Najważniejszym bogiem był Odin - bóg mądrości, poezji, czarów. Znawca run. Był nienasycony w swym dążeniu do wiedzy, by ją zdobyć wiele się poświęcał: by wypić łyk z krynicy Mimira - oddał mu jedno oko, by osiągnąć pełnię mądrości wisiał dziewięć dni raniony oszczepem na Yggdrasilu, by zdobyć Miód Skaldów - ukradł go. Posiadał potężną broń wykutą przez Dwalina - oszczep Gungnir. Zwany był też jako Woden. Żoną Odina była Frigg, równie mądra co małżonek - wiedziała przyszłość i przeszłość. Thor bóg piorunów, był synem Odina. Gdy jechał po chmurach swoim wozem na ziemi grzmiało, gdy rzucał swym toporem - Mjolnirem, na ziemi pojawiały się pioruny. Walczył on bez przerwy z gigantami. Baldr - bóg piękna i łagodności - zabity przez swego brata w skutek intrygi Lokiego. Tyr - bóg wojny. Stracił dłoń podczas pętania wilka Fenrisa. Fenris tylko wtedy dał sobie założyć na szyję linę gdy jeden z bogów włoży mu do pyska rękę. Gdy lina nie dała się przerwać odgryzł rękę Tyrowi. Znany był też jako Tiu.
Heindall - stał na straży tęczowego mostu - wejścia do Asgardu. Słyszał on gdy rosła trawa lub wełna na owcach - dlatego nic się nie przemknie obok niego niezauważony.
Idunn - bogini która posiadała jabłka które dają wieczną młodość - żona Bragiego.
Agir i Ran - małżeństwo które posiadało w władaniu morza. Topili oni nie ostrożnych żeglarzy.
Loki - bóg psot i figli. Zrobił wiele dobrego dla asów ale i wiele zła. Za swoje zachowanie został wygnany z Asgardu i przykuty do skały. Jadowity wąż sączył mu na twarz jad. Jego drżenie powodowało trzęsienia ziemi. Spłodził wiele potworów min. Ogiera Sleipnira (konia Odina), Boginę umarłych Hela, Wilka Fenrisa i Węża Jormungandra.
Oczywiście bogów jest o wiele więcej, wyżej przedstawieni to jedynie kropla w morzu. Można znaleźć wiele podobieństw do innych mitologi. Odin który jest odpowiednikiem Zeusa u greków, Tyr bóg wojny to rzymski Mars itd. Zainteresowanych odsyłam do fachowej lektury. Wierzenia Skandynawów były niezwykle krwawe tzn. Prawie wszystkie spory kończą się bitwami. Najbardziej cenioną umiejętnością jest walka. Po wielkich bitwach Walkirie wraz z Odinem wśród zabitych zabierają wielkich wojowników do Asgardu by tam gotować się do dalszej walki. Nic więc dziwnego, że wikingowie walczyli najzacieklej za wszystkich - nie bali się śmierci a nawet odwrotnie - walczyli do końca chcąc zyskać miano wojownika i ponieść śmierć na polu bitwy bowiem tylko to dawało im szansę przeniesienia się do Asgardu i żyć z bogami.
Jak i każde szanujące się wierzenia posiadały też pewien rodzaj apokalipsy. Jest on bardzo zbliżony do wizji apokaliptycznych Chrześcijan. Ragnarok - jak zwano wielką bitwę - będzie bitwą bogów z Gigantami z południa na czele z Surturem (bogiem płomiennych gigantów), gigantami z północy na czele z Thrymem, oraz wszystkimi z potworów Lokiego. Sam Loki zerwie kajdany by walczyć z Bogami Asgardu. Wtedy świat przestanie istnieć i nastanie nowy porządek.

Na podstawie "Eddy Poetyckiej" i wszelkich innych danych wklepał: S_B_E

powrót